Godfather 4

Na een paar weken veel aangrijpende verhalen van dichtbij mee te hebben gemaakt, maak ik nu de keerzijde van de medaille mee.
Vorige week woensdag ben ik vanuit La Paz naar Bogota, Colombia, gevlogen om mij bij Merel en Eelco te voegen die hier zijn om de bruiloft van een hele goeie vriend van hen met een Colombiaans meisje te vieren. Het was nog even spannend of ik wel weg kon, want het personeel op het vliegveld in La Paz had bedacht dat dit een mooi moment was voor een staking. Dus heeft mijn Bolivaanse opa Pepe tot diep in de nacht gebeld met het vliegveld, waarna we hoorden dat ik 80% kans had om weg te kunnen... dat bleek voldoende...

In Bogota zaten we met alle Nederlandse gasten in een super de luxe appartementencomplex naast een gigantische mall, en waren dus van alle Westerse gemakken en meer voorzien. De familie van de bruid was overbezorgd over alle gasten en reed ons overal naar toe. Het kost op de een of andere manier verdomd weinig tijd te wennen aan privechauffeurs in gigantische dikke bakken met kogelvrije ramen die je op elk gewenste tijdstip komen halen.

We werden ondermeer getrakteerd op een tour in een bus door de stad. Als we er al even uitgelaten werden, werd ons wel gelijk verteld dat we niet voorbij het "hek" mochten komen want vanaf daar was het veeeel te gevaarlijk. (?) Met het gevolg dat wij in de bus uitgebreid hebben gebrainstormd over welke tactiek we zouden toepassen in het geval van een massale ontvoering. Nadat het plan was afgewezen om met 20 lange, hoogblonde gasten met een stalen gezicht te beweren dat we toch ECHT Colombianen zijn... besloten we voor een gekkenbusje door te gaan en werd er flink geoefend op het immiteren van geestelijk iets minder toebedeelde mensen... laat het om de tuin leiden van guerrilla´s maar aan ons over...

Vrijdag was de bruiloft... en ik kan je verklappen... het script voor Godfather 4 is geschreven. De ceremonie vond plaats op een idyllisch landgoed met een kerkje, net buiten de stad. Aan het begin van het terrein stond een bord waarop wij vriendelijk verzocht werden, onze wapens in te leveren. Voor de kerk stond een aantal bodyguards ¨verdekt¨ opgesteld. We werden opgewacht door ooms en tantes van de bruid: oudere mannen met vrouwen die allen Connie Breukhoven leken te kennen. Met open armen begroetten zij ons hartelijk met het hun enige bekende, Engels woord: Beautiful!!! Of dat nou over mijn persoonlijke outfit, de locatie, de mis of over de folklore muziek ging... al sla je me muerto... laten we het maar op de schoonheid van de bruid houden.
Het begeleidende muziekduo viel alleen schromelijk uit de toom. Een Colombiaanse Bono-wanna-be, compleet met geverfde staart en witte zonnebril, heeft ooit, waarschijnlijk totaal onder de coke, besloten een duo te vormen met een ordinair siliconenvrouwtje, dat de illusie heeft operazangeres te zijn en 100 jaar geleden 3 vioollessen heeft gehad. Hilarisch...

En nu!! Nu zit ik in Cartagena! Een paradijs in het uiterste noorden van Colombia. Mijn lief is ondertussen ook van de partij en we genieten ons helemaal gek. Kerst onder de palmboom doorgebracht en Oud en Nieuw vanavond op de beach... Het leven is hier TE mooi.

Voor degenen die nog steeds dagelijks onder de brievenbus liggen, hopend op een attente kaart uit het paradijs... AL mijn kerstkaarten (en mijn adressenbestand) zaten in de rugtas die mij onvrijwillig is afgenomen in La Paz... vandaar dat ik iedereen via deze weg een fantastisch nieuwjaar wil wensen!! Sterker nog... nu ik dit bericht plaats, realiseer ik me dat jullie dit jaar al een half uurtje zijn begonnen!!! Ik hoop dat iedereen net zo`n super start maakt van 2006 als wij...

Muchos besos, Marieke, Peter, Merel en Eelco!!!!!!!!!!!